Gargantua

De Franse humanist Rabelais schreef in de 16e eeuw een literatuur-historisch belangrijk werk, een verhalencyclus over twee reuzen, Gargantua en Pantagruel, die onder andere hielden van ouwehoeren, schransen en drinken. Gargantua en Pantagruel bestaat uit vijf boeken. De eerste twee boeken worden weleens vergeleken met de Ilias, de volgende drie met de Odyssee. Gargantua is de naam van een reus uit de mondelinge traditie van het middeleeuwse Frankrijk.

In het eerste boek beschrijft Rabelais in een gepersifleerde stijl eigen aan de ridderroman de eerste levensjaren van de reus Gargantua. Zijn vader Grandgousier is een echte smulpaap en drinkebroer. Zijn moeder Gargamella is niet veel beter, want Gargantua wordt uit haar linkeroor geboren in plaats van uit haar schoot omdat ze te veel rolpens heeft gegeten en de kleine hierdoor het daglicht niet via de geijkte weg kan zien. Gargantua is erfelijk belast: zijn eerste woordjes ‘wêên wêên’ klinken als ‘wijn wijn’ en zijn een voorbode van zijn latere drankzucht. Tot zijn vijfde jaar doodt de kleine Gargantua zijn tijd met eten, drinken en slapen.

In Parijs volgt Gargantua diverse studies onder leiding van Ponocrates. Deze zijn een weldoordachte mengeling van geleerde oefeningen en ridderlijke spelen, opdat lichaam en geest harmonisch gestimuleerd worden.